Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΝΟΒΑΣ
Βροχερό ήταν το δειλινό. Το πρώτο αντίκρυσμα της Θεσσαλονίκης: Μια θολή οπτασία ζωντανεμένου θρύλου. Απίστευτη πραγματοποίηση απίστευτου ονείρου. Άφραστον θαύμα επαλήθευαν στα μάτια μας το Επταπύργιο και ο Λευκός Πύργος. Το κόκκινο άλογο του Αι’ Δημήτρη θαρρείς το βλέπαμε να καλπάζει στα καλντερίμια. Τροπαιοφόρος! Ακούγαμε από τους κάμπους της Πέλλας το μακρυνό αντίλαλο του Μεγαλέξαντρου. Απέθαντος! «Πάλι με χρόνια με καιρούς!». Η Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία ήταν πάλι δική μας! Αναρριχηθήκαμε στον Αίμο! Δεν είμαστε πια η θαλασσόπνιχτη μικρή απόφυση του Νότου. Αποχτήσαμε Βορρά! Η Ελλάδα είχε ξαναγίνει Μεγάλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου