Ήλιος ο Πρώτος, Οδ.Ελύτης

Για να μπαίνουμε σιγά -σιγά στο καλοκαίρι με την αύρα του Ελύτη. 

Γιατί κάτι το μεσοπρόθεσμο, κάτι οι φοροεπιδρομές, κάτι τα στημένα στο ποδόσφαιρο μου φαίνεται πως ξεχάσαμε το καλοκαίρι.

Μη τους κάνουμε το χατίρι.

Δεν χαλάμε την διάθεσή μας για κανέναν ΓΑΠ και για κανέναν ΜΠΕΝΙ.

Το παλεύουμε. Θα τους στείλουμε σπίτι τους και θα πάμε διακοπές.

 Οδυσσέας Ελύτης

 XIII

Αυτός ο αγέρας που χαζεύει μες στις κυδωνιές
Το ζουζούνι αυτό που πιπιλάει τα κλήματα
Η πέτρα που ο σκορπιός φοράει κατάσαρκα
Κι αυτές οι θημωνιές μέσα στ' αλώνια
Που καμώνουνται τον γίγα σε μωρά παιδιά ξυπόλυτα.

Οι ζωγραφιές του ανάστα ο Θεός
Στον τοίχο που έξυσαν τα πεύκα με τα δάχτυλα τους
Ο ασβέστης που βαστάει στη ράχη του τα μεσημέρια
Και τα τζιτζίκια τα τζιτζίκια μες στ' αυτιά των δέντρων.

Μεγάλο καλοκαίρι από κιμωλία
Μεγάλο καλοκαίρι από φελλό

Τα κόκκινα πανιά λοξά στα σαγανάκια

Στον πάτο ζώα κατάξανθα σφουγγάρια

Των βράχων φυσαρμόνικες

Πέρκες από τις δαχτυλιές ακόμη του κακού ψαρά

Ξέρες περήφανες στις πετονιές του ήλιου.

Ένα και δυο: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας
Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ' εμείς.

(Ήλιος ο Πρώτος, 1943)