Βασίλης Βιλιάρδος
Έχουμε την άποψη πως η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης,
καθώς επίσης η Γερμανία, παίζουν στην κυριολεξία με τη φωτιά - ειδικά στην
περίπτωση της Ελλάδας, η οποία εκβιάζεται και ενδεχομένως θα κάνει τελικά το
μεγάλο λάθος να επιλέξει ξανά μία κυβέρνηση, στα πλαίσια του προηγουμένου
δικομματισμού. Ένας λαός όμως ο οποίος τρομοκρατείται και ψηφίζει με μίσος
αυτούς που αντιπαθεί, σιχαίνεται και δεν μπορεί να τιμωρήσει, οδηγείται με
μαθηματική ακρίβεια σε αιματηρές εξεγέρσεις και σε επαναστάσεις άνευ
προηγουμένου - ένα ενδεχόμενο που θα οδηγούσε πολύ σύντομα στη διάλυση της
Ευρωζώνης, για την οποία οι αγορές ήδη προετοιμάζονται (επιταχύνοντας ή/και
προκαλώντας το μοιραίο).
Με την Ελλάδα λοιπόν να κινδυνεύει να «εξελιχθεί» άδικα σε
ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state - σε μία χώρα δηλαδή, η κυβέρνηση της
οποίας αδυνατεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια, την ευημερία και τη δικαιοσύνη σε
όλους τους Πολίτες της) και με την ευθύνη να μην αποδίδεται σε κανέναν, τα
αποτελέσματα για την Ευρώπη δεν θα είναι αμελητέα - γεγονός που οφείλει να
προβληματίσει ακόμη και αυτά τα πολιτικά κόμματα, οι ηγέτες των οποίων
οδηγούνται ερήμην τους στην εξουσία, με στόχο να καλυφθούν τα εγκλήματα των
περισσότερων προκατόχων τους.
Κυρίως όμως οφείλει να προβληματίσει τη Γερμανία, την
Ευρώπη, τη Δύση και ολόκληρο τον πλανήτη, για τον οποίο η σπίθα της Ελλάδας θα
μπορούσε να προκαλέσει, αθέλητα της φυσικά, μία πυρηνική έκρηξη χωρίς κανένα
προηγούμενο - καταστρέφοντας ένα τραπεζικό και πολιτικό σύστημα ηλικίας άνω των
διακοσίων ετών, το οποίο οδήγησε αρκετούς λαούς στην πρόοδο και στην ευημερία.
Επειδή είναι αρκετοί αυτοί που αναρωτιούνται σχετικά με το
ποιος είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη σημερινή κρίση της χώρας μας,
ενοχοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τη «νοοτροπία» του λαού μας, θα ήταν ίσως σωστό
να διακρίνουμε (τουλάχιστον) δύο χρονικές περιόδους:
(α) Έως το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής
κρίσης, την οποία αναμφίβολα προκάλεσαν οι Η.Π.Α. - πολύ πιθανόν σκόπιμα,
με στόχο να εξάγουν σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη τα μεγάλα προβλήματα της
(υπερβολικά νεοφιλελεύθερης, μετά το 1980) οικονομίας τους.
Για το χρονικό αυτό διάστημα, οι περισσότεροι θεωρούν ως
κύριους υπεύθυνους τα δύο κόμματα εξουσίας, τα οποία δημιούργησαν και
συντήρησαν έναν διεφθαρμένο (σε
μεγάλο βαθμό) δημόσιο τομέα - μία διαδικασία και ένα «πρότυπο», το οποίο
μιμήθηκε δυστυχώς μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να συμβάλλει
με τη σειρά της στη διόγκωση του προβλήματος (αποβιομηχανοποίηση, «ομηρεία» των
επιχειρήσεων, διεφθαρμένο και ασαφές φορολογικό σύστημα, ελλειμματικό
επιχειρηματικό πλαίσιο, αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων κλπ.).
Φυσικά δεν εξαιρούνται κάποιες συνδικαλιστικές οργανώσεις
(ποτέ δεν γενικεύουμε), καθώς επίσης αρκετές επαγγελματικές και λοιπές
συντεχνίες, οι οποίες ανέκαθεν εμπόδιζαν την "αναδιάρθρωση" της
οικονομίας και τη λειτουργία ενός πραγματικού Κράτους Δικαίου.
Από την άλλη πλευρά, ένας από τους πλέον σημαντικούς
εξωτερικούς παράγοντες, ο οποίος συνέβαλλε με τη σειρά του στην σημερινή κρίση
της χώρας μας, ήταν η «μερκαντιλιστική»
πολιτική, την οποία ακολούθησε η πλεονασματική Γερμανία μετά το 2000 -
οδηγώντας στις ευρωπαϊκές ασυμμετρίες, από τις οποίες σήμερα απειλείται να
διαλυθεί ολόκληρη η Ευρωζώνη.
(β) Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης
και ιδιαίτερα μετά την «προδοσία»
της χώρας, στην οποία προσκλήθηκαν χωρίς κανέναν απολύτως λόγο οι σύνδικοι του
διαβόλου - δηλαδή, οι μπράβοι των τοκογλύφων (ΔΝΤ).
Για το χρονικό αυτό διάστημα δεν είναι σε καμία
περίπτωση υπεύθυνοι οι Έλληνες Πολίτες - οι οποίοι για τρία ολόκληρα χρόνια
υπέφεραν και συνεχίζουν να υποφέρουν τα πάνδεινα, χωρίς καμία σχεδόν
διαμαρτυρία. Η συμπεριφορά τους αυτή τεκμηρίωσε το ότι, γνώριζαν πολύ καλά τα
τεράστια προβλήματα του συστήματος και συμφωνούσαν με την διόρθωση τους - παρά
το μεγάλο κόστος για τους ίδιους.
Απόλυτα υπεύθυνοι για την περίοδο αυτή είναι πριν από
όλους οι Έλληνες Πολιτικοί. Αμέσως μετά οι άπληστες αγορές (πολυεθνικές
τράπεζες, κερδοσκόποι), η ευρωπαϊκή ηγεσία (πίσω από την οποία κρύβεται η
πρωσική Γερμανία), καθώς επίσης το ΔΝΤ - πρόθεση του οποίου δεν ήταν ποτέ η
«θεραπεία» της Ελλάδας, αλλά η είσπραξη των τοκογλυφικών χρεών της, καθώς
επίσης η λεηλασία τόσο του δημοσίου, όσο και του ιδιωτικού πλούτου της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου