Την περασμένη εβδομάδα συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τη μέρα που άφησε τον κόσμο ο πολύς Στέλιος Καζαντζίδης. Μια βαθύτατα λαϊκή φωνή, που τραγούδησε τον πόνο, την πίκρα, την φτώχεια των απλών ανθρώπων, των κατατρεγμένων και των αδικημένων. Ένας άνθρωπος που στα τελευταία χρόνια της ζωής του μπορεί να εκτέθηκε υπερβολικά από τα ΜΜΕ και να λοιδορήθηκε, αλλά ποτέ τα τραγούδια του δεν έχασαν την αξία τους και την σημασία τους.
Εις μνήμην λοιπόν του «Στελάρα» ας ακούσουμε ένα από τα πιο συγκινητικά και εκφραστικά τραγούδια του, αφιερωμένο στην ξενιτειά. Ίσως να ταιριάζει και σήμερα, που μέσα στον πανικό της οικονομικής κρίσης πολλοί σκέφτονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε άλλο τέτοια κύμα ξενιτειάς, σαν αυτό που εκφραστικότατα περιγράφει ο Στέλιος Καζαντζίδης.
1 σχόλιο:
Αυτό που μου άρεσε πάντα σε σένα φίλε Χαραλάμπη είναι ότι έχεις μια ικανότητα να συνδυάζεις πράγματα και καταστάσεις να τα παραλληλίζεις και μάλιστα πολύ εύστοχα. η σύνδεση του τραγουδιού αυτού με την επικαιρότητα απόλυτα ευστοχη.
πάντως η αγάαη σου για τον καζαντζιδη βλέπω ότι παραμένει σταθερή. καλά κάνεις.
να είσαι πάντα καλά, Χαραλάμπη
Δημοσίευση σχολίου