(Από τον Πρόλογο του Βιβλίου, Εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ)
Έτσι και έφτιαχναν τη μηχανή του χρόνου, ξέρω πολύ καλά πού θα ζητούσα να με πήγαινε. Το ξέρω χρόνια τώρα, από παιδί, από τότε που το πίστευα κιόλας πως κάποτε θα τη φτιάχνανε τη μηχανή του χρόνου.
Στην Πάτρα θα ήθελα να με ταξίδευε. Και να με άφηνε σε μια γωνιά της, κεντρική, μια μέρα απ' όλες —δεν θα παζάρευα το ποια. Μία τυχαία μέρα του παρελθόντος θα μου αρκούσε. Μήπως δεν είχε, άλλωστε, κάθε μια και το ενδιαφέρον της;
Θα περιπλανιόμουν στους δρόμους και τις πλατείες της —ιδίως στις πλατείες- θα περιεργαζόμουνα τα κτήρια, θα 'βγαινα κατά το λιμάνι της- αυτό απαραίτητα— και θα συνομιλούσα με τους κατοίκους, όπου τους έβρισκα.
Σε αυτόν τον κάτοικο της Πάτρας που θα μίλαγα —τον έναν έστω, τον τυχαίο, τον πατρινό της εποχής— έχω πολλά ερωτήματα που θα έθετα. Για εκείνον και την οικογένεια του, για τη ζωή τους στην πόλη, για την πόλη την ίδια.
Κι ένα απ’ όλα που θα ρωτούσα θα ήταν για τον πρώτο πολίτη της πόλης,. «Σήμερα, τώρα, αυτήν εδώ την ώρα που μιλάμε, ποιος είναι αλήθεια Δήμαρχος Πατρέων;». Αυτό θα ρώταγα.
Ε λοιπόν, τούτο εδώ το βιβλίο δεν δίνει στον αναγνώστη παρά την απάντηση σ' αυτό το απλοϊκό ερώτημα. Αρκεί η μέρα που θα διάλεγε η μηχανή του χρόνου να μας ταξιδέψει να ήταν οποιαδήποτε ανάμεσα στη μέρα που πρωτοακούστηκε ο όρος Δήμαρχος Πατρέων (κάπου μέσα στο 1836) και στο σήμερα (2006, στο τελείωμα πια).
Το ότι ένα βιβλίο μπορεί να περιέχει όλες τις απαντήσεις είναι μια άλλη πεποίθηση που είχα από παιδί. Και να που με επαλήθευσα! Κι ας είναι μόνο μια η ερώτηση. Ενδιαφέρον δεν έχει;
«Λοιπόν, ποιος είναι σήμερα ο Δήμαρχος Πατρέων;»
Ορίστε το «σήμερα» και φυλλομετρήστε ανάλογα.
Πέτρος Ψωμάς
(Δημότης Πατρέων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου